Ugur / Pardubice-Viyana-Sırbistan

               Prag’dan öğleden sonra 15.00 gibi ayrılıp, Bahtiyar’ın Erasmus programı ile 6 ay eğitim alıp yaşadığı Pardubice’ ye doğru yol alıyoruz. Birkaç saat sonra kasabadayız. İlk göze çarpan, insanların forma ve atkılarını üzerlerine geçirip buz hokeyi maçına gruplar halinde gidişleri oluyor.
Önce üniversiteye uğranıyor. Bahtiyar’ı burada fotoğrafladıktan sonra şehirde biraz tur attıktan sonra  Tesco alışveriş merkezinden bişeyler alıyoruz. Burada kendimi ‘’ Lost in Translation ‘’ daki Bill Murray kafası olarak addediyorum. İngilizce bilmeyen ve matematik hesabı yapamayan kasiyerlerle uğraşmak zorluyor beni. En son olarak da Bahti’nin methettiği pizzacıya uğruyoruz aç karınlarımızı doyurmaya. Gerçekten çok lezzetli 65 cm çapında pizzaları kıvırıyoruz. İnternet bağlantısı benim için sorun oluyor bir türlü bağlanamıyorum. Bosnalı olan sahibi benim için çok uğraşıyor ama nafile. Ben de garsondan rica edip yan kafenin şifresini öğrenmesini istiyorum. Bu işi çözüyoruz. Yaklaşık 2.5 saat kadar burada oyalanıyoruz. Çıkmadan Olcay’ın arkadaşı Mine’ ye küçük bir sürpriz yolluyoruz uzaklardan.
            Yoldayız...
Navigator bizimle dalga geçmeye devam ediyor. Önce 20 km kadar götürüp ardından yine Pardubice yoluna sokuyor bizi. Biz de bu davranış karşısında kendisini kısa süreliğine kapatıp tabelalardan  ve elimizdeki haritadan ilerlemeye başlıyoruz. Başta zorlansak da sonra işler rayına giriyor. İlerleyen saatlere kadar yol almaya devam ediyoruz. Orkun ile haberleşmiş idik. navigatör’e rağmen ( bu arada Bahti kendisine yine bir şiir düzdü ) 03.00 gibi Viyana’ya ulaşabildik. Birkaç gün sonra tekrar duş almak gevşetiyor bizleri. Musluk ayarlarını bilemediğimden direkt Alplerden gelen ve içilebilen ‘’ Demir ‘’ gibi su eşkimi açıyor başta. Muhabbet-hoş-beş derken 06.00 gibi yatıp 09.00 da uaynıyoruz. Karavanın yanına gidip bu sefer de Orkan için uzaklardan bir sürpriz yolluyoruz.
Sanırsam 16. Bölge. Türk mahallesi. Kahvaltı için oraya gitmeyi teklif ediyor Orkun. ‘’ Börek ’’ deyince tav oluyoruz. Karavanı gören birçok gurbetçi yanımıza gelip fotoğraf çektiriyor... İçlerinden bir tanesi ‘’ Fotoğraf çekelim de biraz gururlanalım ‘’ diyor. Neye gururlanacağını anlamıyoruz ama ??!!  Kahvaltı ertesi kısa bir mahalle turunun akabinde *Ring’ de kısa bir tura çıkıyoruz (* şehri çevreleyen ilk sur dizisi ) park sonrası ilk köşeyi döndüğümüzde büyük bir oyuncakçı görüyoruz. Tahta-metal oyuncaklardan yüzlerce Euroluk Tren setlerine kadar oldukça zengin bir yer burası. Kendimize çok güzel maketler bulup aldıktan sonra geziye devam ediliyor. Bu arada AVD ve anti-End den dostumuz Berk ile karşılaştık. Dünya küçük zira. Kısa bir sohbet ettik ve vedalaştık. Fotoğraf çekimi ve kahve molasının ardından Orkun’ la vedalaşıp  Viyana’dan voltamızı alıyoruz.
                Haritayı tekrar açıp güzergahı kontrol etmeye başlıyoruz. Özellikle Olcay, Sırbistana girmekte imtina ediyor. Benzer şeyleri Romanya ve Bulgaristan için duyduğunu biliyorum ( Ben o kadar karamsar değilim, gündüz alınan yolda bu derece sıkıntı olacağını düşünmüyorum ). Tekrar yapılan hesaplamalardan sonra Hırvatistan rotasını iptal edip, durmamacasına Sırbistan’ı geçip Makedonya üstünden Yunanistan’a ulaşmayı hedefliyoruz. 
Gece 03.00 gibi Sırbistan’dayız. 05.00  Belgrad. Bahtiyar arkada, Olcay yan koltukta kestiriyor. Yollar oldukça ıssız ve karanlık. Sabah 08.00 gibi Bahtiye veriyorum direksiyonu uykusuzluğa daha fazla direnç göstermeden.
 Öğle saatlerinde sınırı geçiyoruz ve Makedonya’dayız...
Bana kalırsa yolculuğun en silik saatleri. Bir umutla ‘’ Tarih fotoğraflamak ‘’ üzere bu ülkeye giriyoruz. Ama öyle birşey yok. Biraz dağ tepe biraz da özel bir firmanın Tayyip Erdoğan için yaptırdığı billboardları fotoğraflayabiliyoruz ancak. Biraz alışverişin ardından yola devam kararı alıyoruz. Bu ülkeye bir yatırımı olduğu anlaşılıyor Türkiye’nin. Oldukça fazla firma nereye baksan gözüne çarpıyor. Eklemeden geçemeyeceğim: Bahti heralde direksiyonda kalma rekorunu kırdı bu gün içinde...
Akşamüstü Yunanistan...